Ο Άθεος

Ένας άθεος έκανε την βόλτα του στο δάσος θαυμάζοντας όλα αυτά που εκείνο το «ατύχημα της εξέλιξης» είχε δημιουργήσει.
-Τι καταπληκτικά δέντρα! Τι όμορφα ποτάμια! Τι απίστευτα ζώα! Αναφωνούσε συνέχεια.
Ενώ περπατούσε κατά μήκος του ποταμού, άκουγε ένα θόρυβο στους θάμνους πίσω του. Γύρισε να κοιτάξει και βλέπει μια τεράστια αρκούδα να βαδίζει προς την κατεύθυνσή του. Τρομοκρατημένος, βάλθηκε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε.
Κοίταξε πάνω από τον ώμο του και είδε ότι η αρκούδα ήταν πολύ κοντά. Άρχισε ν α τρέχει ακόμα πιο γρήγορα. Ήταν τόσος ο φόβος του που άρχισε πια να κλαίει δυνατά. Ακριβώς εκείνη την στιγμή, σκόνταψε και έπεσε κάτω. Κύλισε στο έδαφος και προσπάθησε να σηκωθεί… μόνο που η αρκούδα ήταν ήδη πάνω του προσπαθώντας να τον ακινητοποιήσει με το ένα πόδι της, ενώ με το άλλο προσπαθούσε να τον χτυπήσει με δύναμη.
Τότε ο άθεος ούρλιαξε: «ΘΕΕ ΜΟΥ…»
Ο χρόνος σταμάτησε. Η αρκούδα δεν αντέδρασε. Στο δάσος έπεσε σιωπή. Μέχρι και το ποτάμι σταμάτησε να κυλά.
Ένα καθαρό Φως εμφανίστηκε στον ουρανό και μια φωνή ακούστηκε να λέει: « Έλεγες στους άλλους ότι Εγώ δεν υπήρχα και απέδιδες την δημιουργία σε κάποιο «κοσμικό ατύχημα».. Περιμένεις τώρα να σε αφήσω να βγεις από αυτήν την κατάσταση? Πρέπει να περιμένω ότι θα μου έχεις πίστη?»
Ο άθεος κοίταξε κατ’ ευθείαν στο Φως και είπε: « Θα ήταν πράγματι υποκρισία από μέρους μου να ζητήσω να μου συμπεριφερθείς ξαφνικά σα να ήμουν χριστιανός. Ίσως όμως να μπορούσες να κάνεις χριστιανή την αρκούδα…»
- «Πολύ καλά.» Είπε η Φωνή και το Φως εξαφανίστηκε. Το ποτάμι άρχισε πάλι να κυλά και όλοι οι ήχοι του δάσους επέστρεψαν. Τότε η αρκούδα σήκωσε τα πόδια της, έκανε μια παύση, κατέβασε το κεφάλι και… μίλησε:
«Κύριε ευλόγησε το γεύμα που πρόκειται να φάω… ΑΜΗΝ».