Κυριακή, Μαρτίου 27, 2011

”Συμφιλίωση με τον πόνο”

Οι άνθρωποι, παιδί μου, χωρίζονται εις αυτόν τον κόσμον εις καλούς και κακούς, εις πλουσίους και πτωχούς, εις μορφωμένους και αμορφώτους, εις ευγενείς και αγενείς, εις εξύπνους και ανοήτους. Ενώνονται όμως όλοι εις εν σημείον. Εις τον πόνον.
Διότι όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως εις την ζωήν των θα πονέσουν. Καθώς λέγει και το ρητόν: «Τέρας, ει τις ηυτύχησεν διά βίου».
Άρα λοιπόν όλοι οι άνθρωποι ζώμεν εις το βασίλειον του πόνου.
Γνωρίζομεν ότι ο πόνος είναι κάτι το προσωπικόν, που θα χρειασθεί κανείς να τον αντιμετωπίσει μόνος του. Είναι ο σταυρός του, που οφείλει να τον σηκώσει, όπως και ο Σωτήρ του κόσμου, ο Ιησούς, εσήκωσε τον Σταυρόν Του χάριν ημών.
Αναπαύου λοιπόν, παιδί μου, εις το πατρικόν χέρι, που αυτόν τον καιρόν σε χειρουργεί με τον πόνον και ηρέμησε. Δέξου ότι ο Θεός σού τον στέλλει, συμφιλιώσου μαζί του, με τον πόνον, διά να δυνηθείς να τον αντιμετωπίσεις.
Γνωρίζω πόσον δύσκολον είναι αυτό, αλλά σωτήριον, οι άγιοι έχαιρον εις την θλίψιν των, ημείς τουλάχιστον να δεχόμεθα ταύτην με υπομονήν, και ο Θεός δεν θα ξεχάσει, έστω και αυτήν την ελαχίστην προαιρετικήν υπομονήν μας εις το θέλημά Του, που εκπροσωπεί ο πόνος.
Συγκέντρωσε, παιδί μου, τας ψυχικάς δυνάμεις, όταν πονάς και προσπάθησε να εννοήσεις τον σκοπόν του πόνου, που δι’ αυτού ο Θεός σου ανοίγει τον ουρανόν. Θαρρείς πως εκείνος που αριθμεί τας τρίχας της κεφαλής δεν γνωρίζει το μέτρον του πόνου σου; Ναι, το γνωρίζει. Λοιπόν αναπαύου εμπιστευτικά εις τον ουράνιον Πατέρα μας. Μην αποκάμεις. Μαζί με τον Χριστόν μας, θα τα περάσεις όλα, καθώς θα γίνεις και κληρονόμος Του, εις την άπειρον περιουσίαν του κοινού Πατρός ημών Θεού. Αμήν.

Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης, Πατρικαί νουθεσίαι

Τετάρτη, Μαρτίου 23, 2011

Κ ύ ρ ι ε Ι η σ ο ύ Χ ρ ι σ τ έ ε λ έ η σ ο ν μ ε


Mια καλοκαιρινή νύχτα ο γέροντας Πορφύριος έδωσε σε τέσσερα πνευματικά του τέκνα μάθημα πρακτικής εξάσκησης στο ιερό έργο της προσευχής .
Αφού όλοι στράφηκαν προς την Ανατολή , με τον Γέροντα στο μέσον και κάτω από το ωχρό φως του φεγγαριού , που μεταμόρφωνε απόκοσμα όλα τα γύρω , έμψυχα και άψυχα , άρχισε το μάθημα.
«Τώρα θα κάνουμε νοερά προσευχή. Θα λέω πρώτα εγώ τα λόγια κι ύστερα θα τα επαναλαμβάνετε εσείς. Αλλά, προσέξτε, χωρίς βία και άγχος.Θα τα λέτε ήρεμα, ταπεινά , με αγάπη , με γλύκα».
Ο Γέροντας άρχισε με λεπτή και τρυφερή φωνή το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με», αργά, μία μία λέξη, χωρίς βία , σαν να είχε μπροστά του τον Χριστό και να Τον παρακαλούσε,, κάνοντας μιά μεγαλύτερη παύση στη λέξη "Χριστέ" και χρωματίζοντας παρακαλεστικά το "ελέησον με".
Κι εμείς κάθε φορά επαναλαμβάναμε την ευχή, προσπαθώντας να μιμηθούμε την στάση του, το χρώμα τής φωνής του κι αν ήταν δυνατόν, την ψυχική του διάθεση.
Κάποια στιγμή ο Γέροντας σταμάτησε να λέει μεγαλόφωνα την ευχή και συνέχισαν να την προφέρουν τα χείλη του.Κάναμε κι εμείς το ίδιο.«Έτσι μας μετέδωσε σιγά σιγά μια συγκίνηση την οποία δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια» σημείωσε ένα από τα τέσσερα τέκνα που συμμετείχαν στην άσκηση τής προσευχής.

Kωνσταντίνου «Γιαννιτσιώτη» Κοντά στο γέροντα Πορφύριο , 1995 ,σελ 48-49

Πέμπτη, Μαρτίου 10, 2011



Eπειδή η αμαρτία στο βάθος της δεν είναι παρά κακία και υπερηφάνεια, πρέπει να θεραπεύουμε κάθε αμαρτωλό με την αγαθότητα και την αγάπη.

Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια που συχνά τη λησμονούμε.
Πράγματι, συχνά, πολύ συχνά , ενεργούμε αντίθετα προς αυτή την αλήθεια.
Προσθέτουμε κακία στην κακία , αντιθέτουμε υπερηφάνεια στην υπερηφάνεια.
Έτσι η αρρώστια μεγαλώνει εξαιτίας μας και δεν υποχωρεί.
Αντί να την θεραπεύουμε την επιδεινώνουμε.
Κύριε , ελέησε μας, απάλυνε την καρδιά μας .


Ιωάννης της Κρονστάνδης



http://misha.pblogs.gr/






Έλεγε ο γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής:


"Ο κυριότερος σκοπός του διαβόλου είναι να κτυπήσει την πίστη και έτσι να ρεζιλέψει τον άνθρωπο ως προδότη και αρνητή..."