"Όταν υποδύεσαι ρόλους που δεν ανήκουν στην Ψυχή σου, τότε σε καταπίνει η ζωή στον απύθμενο βυθό της, και αργότερα σε ξερνάει σε σήψη ημερών στην ερημιά της απόγνωσης, της αρρώστιας, της μοναξιάς και του θανάτου.."
http://plibyos.blogspot.com/
Δευτέρα, Ιανουαρίου 31, 2011
Κυριακή, Ιανουαρίου 23, 2011
Το Τώρα
Ένα μικρό κορίτσι με γιασεμιά στα μάτια,
συνάντησε το Όταν και το ρώτησε:
"Εσένα πια είναι η δουλειά σου;" ΅
"Εγώ", του απάντησε το όταν, "μεταθέτω συνεχώς τα πράγματα στο μέλλον,
τα μακραίνω τόσο πολύ που δεν προλαβαίνει ή ξεχνά κανείς στο τέλος
να ζήσει".
"Δεν μου αρέσεις!", είπε το κορίτσι και σκόρπισε τα φύλλα του γιασεμιού.
Λίγο παρακάτω σε ένα δρόμο γεμάτο λάσπες, είδε να περπατά σκυμμένο το Εάν.
"Εσένα πια είναι η δουλειά σου;" το ρώτησε.
"Εγώ" του λέει, "δεν σταματώ λεπτό να διηγούμαι το παρελθόν, να θυμάμαι και να κλαίω, σκορπώντας τύψεις κι ενοχές".
"Δεν μου αρέσεις", είπε το κορίτσι και κύλησε ενα δάκρυ.
Σε λίγη ώρα στο κάτω στενό του χωριού, εκεί που ανθούσαν βασιλικοί και κατνιφέδες, περνούσε το Τώρα. Δεν το ρώτησε τίποτα απολύτως, απλά το ακολούθησε τώρα και χάθηκαν στην Oμορφιά..
http://plibyos.blogspot.com/
Σάββατο, Ιανουαρίου 22, 2011
ΑΝΙΑ
Ο άνθρωπος αρρωσταίνει από ανία και όχι μόνο όταν δεν δουλεύει. Καμιά φορά και το αντίθετο.
Στην πραγματικότητα η ανία γεννιέται απ' τα πολλά ψέματα που έχει πει ο καθένας στον εαυτό του, απ' τις ατέλειωτες δικαιολογίες, που επιστρατεύει, για να γυαλίζει το είδωλό του. Γι' αυτό και οι πιο ανιαροί συνομιλητές είναι αυτοί που συνεχώς για κάτι δικαιολογούνται.
Από την άλλη μεριά, όσο πιο καλοστημένη είναι η εικόνα του εαυτού μας, τόσο πιο στενό και απομονωμένο το κελί της αυτοφυλάκισής μας. Η εισόρμηση της ανίας αναπόφευκτη.
Στα γερμανικά η ανία αποδίδεται με τη λέξη Langeweile, που σημαίνει κατά λέξη: «μεγάλο χρονικό διάστημα», χωρίς παρελθόν και δίχως μέλλον, που δημιουργεί απελπισία και αποστροφή, σ' ένα χρόνο κενό και ακίνητο.
Αλλά η ανία, αίσθημα διαχρονικό και πανανθρώπινο, δεν φαίνεται να προκαλείται τόσο από εξωτερικές καταστάσεις. Αυξάνει όσο ο άνθρωπος φεύγει απ' αυτό που «οφείλει» και ρίχνεται ακράτητος σ' ό,τι «επιθυμεί». Ύστερα έρχεται ο κορεσμός, η πλήξη, για να εξελιχθεί σε «άκαρπη θλίψη».
Στα πνευματικά βιβλία κι αγωνίσματα η ανία συγγενεύει με το πρώτο από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, την ακηδία. Ίσως και να γεννιέται απ' αυτή, την αφροντισιά, τη χρόνια αμέλεια, τη μακρά απροετοιμασία, την αποθάρρυνση, τη «χυδαία μελαγχολία».
Η ακηδία ναρκώνει και παροπλίζει τις δυνάμεις της ψυχής και ύστερα ξεσηκώνει εναντίον της όλα μαζί τα άλλα πάθη. Γι' αυτό απ' όλα είναι το βαρύτερο. Έπειτα ο νους σκοτίζεται, επειδή ο σκοτασμός του, όπως λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, προέρχεται από την οκνηρία και την ανελεημοσύνη.
Αν το καλοεξετάσουμε, οι δύο αυτές αιτίες ίσως να ευθύνονται ουσιαστικά και για την αυξανόμενη ανία του πολιτισμένου κόσμου, που τις ευνοεί.
Στον τόπο όπου ανθίζει η προσπάθεια για την προσέγγιση του θελήματος του Θεού και την προσφορά στον συνάνθρωπο, είναι δύσκολο να φυτρώσουν τα βασανιστικά ζιζάνια της ανίας. Οι εντολές για την αγάπη στο Θεό και στον άνθρωπο δεν φανερώνουν μόνο το δρόμο για να κερδίσουμε τη μέλλουσα ζωή, άλλά και για να ζήσουμε αληθινά δημιουργικά, να ευτυχήσουμε στην παρούσα, όπως περίτρανα καταφαίνεται στη ζωή των άγίων.
Τη λύση του δράματος της ανίας, που εμφανίζεται και όταν τίποτε εξωτερικό δεν την δικαιολογεί, δεν μπορούμε τελικά να την περιμένουμε απ' έξω. Από μέσα μας φωτίζουμε τα εξωτερικά πράγματα, ακόμη και τα πιο μαύρα.
Από την ψυχή μας μπορούμε να μάθουμε γιατί αξίζει ο καθένας μας να κοπιάζει, να ελπίζει, να ζει.
Ύστερα έχουμε να καταθέσουμε πρώτοι εμείς το ένα ή τα πολλά τάλαντά μας στην τράπεζα της χάριτος του Θεού και να κρατούμε τις λαμπάδες μας αναμμένες από τη φλόγα της Θείας Αγάπης.
Κυριακή, Ιανουαρίου 02, 2011
Σάββατο, Ιανουαρίου 01, 2011
Kείμενο γραμμένο από μια Ινδιάνα
θ έ λ ω να μάθω...
Τι Πράγμα στη Ζωή σε κάνει ν'ανασαίνεις,
και αν έχεις την δύναμη να ρισκάρεις
για να βρείς της καρδιάς τα ό ν ε ι ρ α.
Δεν με ενδιαφέρει πόσο χρονών είσαι.
θέλω να ξέρω
αν ακόμα μπορείς να πάρεις το ρίσκο
και να φανείς αφελής για την Α γ ά π η,
για το Ό ν ε ι ρ ο και για την περιπέτεια
του να είσαι ακόμα... ζ ω ν τ α ν ό ς.
Δεν θέλω να μάθω
ποιοί πλανήτες απειλούν την Σελήνη σου.
Θέλω να μάθω
αν ά γ γ ι ξ ε ς το κέντρο του π ό ν ο υ
κι αν έμεινες ακόμα α ν ο ι χ τ ό ς
μετά απ'τις απιστίες της Ζωής
ή αν έκλεισες ερμητικά την καρδιά σου
από φόβο μήπως ξαναπληγωθείς.
Θέλω να μάθω
αν καταφέρνεις να μ έ ν ε ι ς με τον πόνο
τον δικό μου και τον δικό σου.
Αν μπορείς να χορέψεις ανέμελα
και ν'αφήνεις την έκσταση να φτάσει
μέχρι την άκρη των δακτύλων
χωρίς ν'αντιδράσεις με σύνεση
ή να γίνεις ξαφνικά ρεαλιστής
ή να θυμηθείς τα ανθρώπινα όρια.
Δεν θέλω να μάθω
αν είναι αληθινή η ιστορία που μου διηγείσαι.
Θέλω να μάθω
αν είσαι ικανός να απογοητεύσεις τους άλλους
παραμένοντας μέσα σου α υ θ ε ντ ι κ ό ς.
Κι αν μπορείς ν'αντέξεις
την κατηγορία μιας απιστίας
χωρίς ν'α π α ρ ν η θ ε ί ς την ψυχή σου.
Θέλω να μάθω
αν είσαι π ι σ τ ό ς και άρα έ μ π ι σ τ ο ς.
Θέλω να μάθω
αν ξέρεις να β λ έ π ε ι ς την Ομορφιά,
ακόμα κι αν δεν είναι πάντα όμορφη,
αν είσαι ικανός να περνάς τη ζωή σου,
συντροφιά μόνο με τον ε α υ τ ό σου.
Θέλω να ξέρω
αν μπορείς να ζήσεις με το σπάσιμο
το δικό σου ή το δικό μου.
Δεν με ενδιαφέρει να μάθω που ζείς.
ή πόσα χρήματα έχεις,
με ενδιαφέρει αν μπορείς να ξ υ π ν ή σ ε ι ς
μετά από μια νύχτα πόνου
θλιμμένος και κομμένος στα δύο,
και να κάνεις το χ ρ έ ο ς σου για τα Π α ι δ ι ά σου.
Δεν με ενδιαφέρει
Ποιος είσαι και πώς έφτασες μέχρι εδώ.
θέλω να μάθω αν καταφέρνεις
να μ ε ί ν ε ι ς μες την φ ω τ ι ά μαζί μου
και να μην το σκάσεις.
Δεν θέλω να μάθω
τι σπούδασες με ποιόν ή πού.
Θέλω να μάθω
Τι σε κρατάει μ έ σ α σου όταν όλα σε παρατάνε.
Θέλω να μάθω
αν μπορείς να μένεις μόνος με τον ε α υ τ ό σου
κι αν π ρ ά γ μ α τ ι σ'αρέσει η π α ρ έ α
που έχεις στις άδειες σου στιγμές..."
Kείμενο γραμμένο από μια Ινδιάνα
της Tribu των Oriah από το 1890.
Μεταφρ. Lunapiena
.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)